Wednesday, May 26, 2010
Welcome Back Bienthoughts
Dumaan ang maraming araw at napakaraming pangyayari sa aking buhay, at sa mga pagkakataong iyon, masasabi kong maraming bagay din akong natutunan. Mga bagay na kahit ilang taon man ang lumipas ay hindi ko makakalimutan. Napakaraming tao ang aking nakilala at bawat isa sa kanila ay nagbigay sa akin ng matatamis at kung minsan naman ay mga mapapait na ala-ala. Sobrang sarap talagang mabuhay. Hay, buhay!
Kaya ngayong nagkaroon muli ako ng oras para bisitahin at kumustahin ang inaamag ko nang blogsite, ang sarap-sarap magbalik-tanaw sa mga kwentong buhay na naisulat ko na dito noong mga unang panahon pa. Ang sarap nilang basahin. Kahit mali-mali ang grammar, kahit tanga-tanga ang sumulat, nakakatuwa kapag nabababalikan kong muli ang isang ala-ala na marahil nakalimutan ko na nangyari pala. Isa itong time machine para sa akin, at napaka-swerte ko dahil isa ako sa mga taong masipag magsulat noon, at ngayon ay nakakabalik sa dating panahong kinainisan ko, kinatuwaan, kinasuklaman at minahal. Ang sarap sa pakiramdam.
Heto ako ngayon, muli ay susubukang i-kwento ang aking mga samu't-saring katangahan kahit na walang bumabasa, haha. Ituturing ko na lang itong secret diary ko. Kahit nakalimutan na ako ng mga dati kong regular na bisita, kahit na tinanggal na ako sa blogroll ng mga blogsites nila, ayos na ayos lang yun. Although na-mi-miss ko silang lahat. Silang mga nakikidalamhati kapag may isinulat akong nakakalungkot. Silang mga nakikitawa sa aking mga kwentong ka-corny-han. Silang mga napipikon sa aking mga pang-aasar. Lahat sila, sobrang nakakamiss. Sana mapansin nilang muli na pilit kong binubuhay ang tahanan kong ito. Sana mapansin nilang nagbabalik na muli si Bienthoughts. Miss ko na sila.
Sabi nga sa isang infomercial, AKO ANG SIMULA, MAY MAGAGAWA TAYO!. Wala lang, try ko lang i-connect parang hindi ata pwede, hehehe.
Basta, sisikapin kong mabigyang buhay muli itong aking bahay! Ngayon ako magsisimula! Welcome back to me, Bienthoughts! :)
Saturday, April 4, 2009
I will never stop until I find my self
but I guess I was wrong!
I thought the crowd I have was good enough
to show me
how the real world works,
but it wasn't...
I guess I'm running late,
at least that's what they said,
but I hope I didn't miss a lot...
I really hope I didn't...
I got stuck in a dimension where I thought everything was working just normally fine;
where my life was just as common as everyone else;
where exploring life means going beyond my restrictions;
and where going out of my standard circles would mean stupidity.
For the longest time, I have deprived myself of seeing the world in a different view, in a different angle, in a different perspective, in a different direction.
And because of it, I got caught in a very small, eccentric, peculiar situation where I am right now.
Sluggish.
not ignorant nor innocent;
not childish nor childlike,
just in between,
always isolating...
And I want to see the world now,
no matter how shallow it claims to be...
It's better late than never, isn't it?
Tuesday, November 25, 2008
Absenteeism ala Bien
Dati rati, kahit ano pang nararamdaman kong sakit, ayun at papasok parin ako sa trabaho. Ubo, sipon, kahit 40 degrees na ang lagnat ko, kahit namamalat pa ang lalamunan ko, di ako magdadalawang isip na pumasok sa trabaho. Kahit pa sabihing sobrang tinatamad na ako pumasok at puro reklamo na lang ako sa trabaho ko, in the end, papasok pa rin ako. Pero ngayong buwan na ito, kakaiba. Talagang kakaiba dahil eto ngayon, inuubo at sinisipon ako na di ko alam kung nilalagnat ba o ano, pero sinasabi ng isip ko na wag na ako pumasok at magpaggaling na lang sa bahay.
Ngayon buwan na ito, Nobyembre, naitala ang pinakamaraming absences ko simula ng magtrabaho ako. Tatlo. November 1, November 2, at ngayon, November 25, 2008. Habang sinusulat ko ang blog na ito, maniwala ka sa hindi pero kusang tumutulo ang sipon ko. Malabnaw, ang kati kati ng ilong ko at ang sakit ng baga ko. Sinasabayan pa ng walang humpay na pag bahing. Siguro dahil na din ito sa walang sawa kong kaka-yosi at palagiang pagpupuyat. Tinitignan ko nga ang mata ko ngayon sa salamin, ayun at namumula na. Sumasakit lalo ang ulo ko.
Sabi ko bahala na lang. Eh anong magagawa ko eh may sakit ako ngayon. Although nagi-guilty ako, as always, kapag umaabsent ako, o kahit late ako, siguro sa pagkakataong ito, kailangan ngang pabayaan ko na lang. Buti sana kung ang nature ng trabaho ko ay di kailangan ng boses at mahusay na pakikipag-komunikasyon. Eh hindi eh. Wala rin akong silbi kung papasok man ako. (*tulo sipon…)
In a few weeks, I’m filing for resignation na. Ayoko naman isipin nila na dahil sa mag reresign na ako kaya ako nagiging pala-absent. Wala naman ako maipakitang medical certificate. Eh totoo naman wala eh. Pero it doesn’t mean na wala akong sakit. Kailangan ko pa bang pumunta sa ospital para lang sa simpleng LBM at runny nose? Pero as always, it is company policy, kailangan may medcert kung aabsent, so paano yan? Sige ita-try kong magpunta sa doctor bukas para makakuha non. Pero ang hirap eh. Pano ko sasabihin sa doctor yun? “…dok, may ubo at sipon ako kagabi, pero ngayon wala na dahil nakainom na ko ng biogesic, pede ba makahingi ng medcert dyan?...”; or “…dok, nagtatae ako kahapon, pero I’m ok na ngayon. Pede bang magpa medcert sa’yo? Pakisabi lang may LBM ako kahapon… thanks…”
Parang ang hirap diba? Di naman kasi yun sakit na kailangang magpa-ospital ka eh. Yun yung sakit na tipong ngayon meron ka, inuman mo lang ng gamot at itulog, bukas wala na. I guess that’s one of the reasons why we’re entitled of sick leaves. Para sa mga pagkakataong ganito. Pero siguro akala nung iba, sick leaves are for “sick” people talaga, na as in, kailangan may cancer ka, or tumor sa bibig, or ma-comatose ka muna bago mo magamit. It’s funny, but it’s true. Kaya minsan nakakaasar. Amf.
Anyway, ayan, tumutulo na naman ang sipon ko. Nagpabili na ako ng biogesic sa kapatid ko. Sana makapasok na ako bukas. I hope, I hope. I’m gonna try to sleep na rin, sana lang makatulog ako ng maayos nito. Barado at makati ang ilong. I’ll leave it to God and Biogesic. Salamat na lang sa musika ni Gavin De Graw, Daniel Beddingfield, James Morrison at James Blunt, at least napapayapa ang utak ko kahit papaano.
Hanggang sa muli… ;-)
Wednesday, November 19, 2008
Pamamaalam
saan man ako dalhin ng pagod at hirap.
sa bawat butil ng pag-asa
magsisilbing lakas ang kanyang ngiti..
lilisan ako sa bawat pagpatak ng ulan
at magbabalik dala ang sinag ng araw
panibagong yugto, panibagong buhay
sasakay ako sa kanyang alapaap...
mula dito, sa kanyang paanan
magsisimula akong lumakad
magsisimula akong lumakad,
hahakbang papalayo sa mundo
Isang pamamaalam sa mga nakasama
isang pagbati ng maligayang paglalayag
sapagkat bukas, bukas na bukas din,
babalik na ako, SA KANYA...
Saturday, November 8, 2008
Another Nothing...
Just give in. Copy (not forward) this entire e-mail and paste it into a new e-mail.
Change all of the answers so that they apply to you. Then, send this to a whole bunch of people you know *INCLUDING* the person who sent it to you.
The theory is that you will learn a lot of little known facts about your friends. It is fun and easy.
1. First name? Bienvenido
2. Were you named after anyone? Do I have a choice, I'm a junior...
3. Do you wish on stars? Not really,
4. When did you last cry? It's been a long time, I can't even remember when.
5. Do you like your handwriting? Well, yes.
6. What is your favorite lunch meal? Nothing in particular, I eat anything.
7. When is your birth date? July 26, 1985
8. What is your most embarrassing CD? I don’t know what u mean
10. Do you have a journal? Yeah, I have.
11. Do you use sarcasm a lot? Haha, to those people I don’t really like.
12. What are your nicknames? Bien, Bienthoughts, Whisik
13. Would you bungee jump? Oh yes,
14. Do you untie your shoes when you take them off? Nope, it doesn’t have a string.
15. Do you think that you are strong? Oh yes, stronger.
16. What is your favorite ice cream flavor? It doesn’t matter.
17. Shoe Size? 9 1/2
18. Red or pink? Red and Green
19. What is your least favorite thing about yourself? My belly. Hahaha.
20. What do you miss most? Nothing, I’m practically cool with what I have right now.
21 Do you want everyone you send this to, send it back? Not really, it’s up to them.
22. What color pants and shoes are you wearing? For Shoes, black, for Pants, just jeans.
23. Are you listening to your favorite music right now? The First Time I ever Saw your Face- Leona Lewis
24. What was the last thing you ate? Choco Shake made by my momma/
25. If you were a crayon, what color would you be? Absolute Green
26. What is the weather like right now? It’s raining.
27. Last person you talked to on the phone? My Bro.
28. The first thing you notice about the same sex? The clothes he wears.
29. Do you like the person who sent this to you? Need I say more, Glentot?
30. Favorite Drink? Coke
31. Favorite Sport? Chess, Basketball,
32. Favorite Color? Green baby.
33. Eye Color? Black
34. Do you wear contacts? Nahh..
35. Favorite Food? I am omnivore, I eat everything edible.
36. Last Movie You Watched? Tropic Thunder
38. Scary Movies or Happy Endings? Scary Movies
39. Summer or winter? Oh winter snow is falling down…
40. Hugs OR Kisses? Kisses
41. What Is Your Favorite Dessert? I like Ice cream or Cake.
42. Who Is Most Likely To Respond? I don’t know
43. Who Is Least Likely To Respond? Waah, I won’t mention name.
44. What Books Are You Reading? Devils Dominion by Anthony Masters
45. What's On Your Mouse Pad? My mouse
46. What Did You Watch Last night on TV? Sweet Home Alabama
47. Favorite Smells? Popcorn, My Perfume, newly washed clothes.
48. Favorite Sounds? Right now, I am in love with Leona Lewis and Jennifer Hudson.
49. Rolling Stones or Beatles? Beatles
50. Who sent this to you? Si Glentot